برای من همیشه انحصار=انحصار بوده! فرقی نداره یک طرف این تساوی رو فارسی بنویسم یا انگلیسی یا حتی ترکی!
فرقی نداره برای یک طرف پیش/پس وندی بیارند و ادعا کنن میتونن این تساوی رو بهم بزنن! حتی پیش/پس وند اسلامی و علمی و تکنولوژیکی هم قادر به سنگین تر کردن یک طرف این تساوی نیست. بدی در ذات انحصار بوده مثل بدی ای که در دروغ و ریا هست. این نمیشه که مثلا بگیم انحصار سیاسی فلان دولت در ایران اخه و بده و زشته ولی انحصار فلان آقا چون خارجی هست و از هوش بیشتری برخوردار بوده پس خوبه و قابل احترام! به فاصله ی بین ایده آلیسم و واقعیت هم واقفم ولی نمیتونم توی اخلاقیات این استثنا رو قائل بشم. درک که می کنید؟
این روزها وبلاگستان در عزای یک انحصارگر نشسته و از هوش سرشاری که بیل گیتس برای انحصاری کردن استفاده کرده دچار نوعی برهنگی اخلاقی شده! آهای ادمها… ریا و دروغ حتی یک ذره اش هم ریا و دروغ است! چه با چاشنی هوش باشد و چه نباشد…
چطور یک استاد دانشگاه را به خطر سواستفاده از موقعیت اش واجد شرایط بی آبرو شدن می دانید اما فلانی که صدها برابر بیشتر سواستفاده کرده چون دارید از محصولش استفاده می کنید(آن هم مفت و مجانی و خلاف!) میشود خوب؟ می شود باهوش و انسان؟ طنز هم البته همین جاست که دزد گردنه از بس دزدیده که حالا احساسات انسان دوستانه اش هم فوران کرده و دارد سکه ی سیاه ته جیبش را به این و آن می بخشد!!!
پ ن : متاسفانه در سیاست هم همینطور گرفتاریم. وقت انتخاب که میرسد میگیم این بد است و فلانی بدتر! پس خوب کجاست؟ چرا خوب نیست؟ مگر میشود جایی که بد است خوبی نباشد؟! پس یک جای کار می لنگد اساسی! خوب کجا؟! آهان… این همان خط قرمز است!!! این که نشد؟ نمیشود و نخواهد شد.یا خوب و بد را نمیشناسیم و یا اگر میدانیم داریم سر خودمان را گول می مالیم که بد اگر بیاید بهتر از بدتر است! بن بست سیاسی و اقتصادی و اخلاقی ما همین جاست!
لعنت به هر چی پسوند تفضیلی ِ…
LifE iN GnU 